Donderdag ben ik dus na een geweldige avond uit met m'n moe-e kop naar de Ulpan gegaan, te bang dat ik te veel zou missen. Er was weer een nieuw meisje in de klas, een Nederlandse! Wauw, eindelijk ontmoet ik een NL'er, ik ben zo blij! Ze is Joods, spreekt in mijn oren al vloeiend Hebreeuws en ik heb dus ook geen idee wat ze in onze klas doet, maar we hebben direct nummers en FB uitgewisseld. Die middag heb ik, nadat ik een Airbnb account heb aangemaakt, met haar en nog 2 nl vriendinnetjes van haar (hier op vakantie) op het strand afgesproken. Zo fijn om NL te praten, andermans verhalen te horen en even te relaxen op het strand. Daarna heb ik een heerlijke workout gedaan in m'n nieuwe gym, een heerlijk begin van het weekend dus!

Vrijdag allerlei dingen geregeld en eind van de middag onze tassen gepakt en op de fiets naar ons nieuwe strandje gegaan, waar we onze tent hebben opgezet! Vissen op de pier, skinny dippen in zee en slapen op het strand. Wakker worden van de warme zon, uitzicht op de golven, volop saampjes genieten! Ik heb heerlijk met de grote golven gespeeld, terwijl Ishay aan het vissen was (helaas niets gevangen). Voldaan hebben we ons weekend afgesloten bij een nieuw tappas restaurant. Daarbij liepen we langs een design shop, wat me op het idee bracht om wellicht wel via hun te kunnen verkopen! Ik heb de volgende dag de stoute schoenen aangedaan en hun een mail + foto's gestuurd. Ishay helpt me hier altijd bij, hij schrijft vaak een Hebreeuwse intro, of vertaald de boel. Hierdoor is het toch toegankelijker voor de ontvanger. Ik moet ze na de feestdagen even bellen.

De afgelopen weken heb ik onuitstaanbare jeuk gehad op vele plekken verspreid over m'n lichaam. Ik kon de jeuk echt niet weerstaan 24/7 en krapte me 's nachts vaak een ongeluk. Sliep daardoor nauwelijks, ging 's nachts in een koud bad liggen om af te koelen van de jeuk, etc. Ik was alles aan het wassen en hield het huis tiptop schoon. Ishay heeft allerlei crèmetjes gekocht, die ik braaf heb uitgetest (maar niet in geloof). Toen het na een paar weken alleen maar erger bleek te worden en ik Ishay ook wakker hield, moest er echts iets gebeuren. Helaas kan ik hier nog niet verzekerd zijn en kan ik dus ook niet bij de gewone dokters terecht! Alleen privé artsen zijn een optie ($$) of alternatieve artsen (amahoela), maar daarvan zijn er slechts een aantal dermatoloog in TLV. Daar kon ik niet direct terecht en nu na het weekend kan ik eindelijk weer een korte broek aan zonder mezelf open te krabben. Zó fijn in deze hitte! Het lijkt bijna over te zijn, knock-knock. Ik kan weer aan andere dingen denken, heerlijk!

Het is allemaal zo logisch eigenlijk.
Je begint vol energie en goede moed aan en nieuw avontuur. Je bent onvoorstelbaar geduldig, staat zo open als een spons voor al het nieuws en stelt je kwetsbaar op. Na een half jaar in een nieuwe cultuur, land, stad en taal te leven. Zes maanden lang je als een domme peuter te voelen die geduldig moet leren lezen, schrijven en praten. Na een half jaar (helemaal in deze hitte, smile) droogt die spons langzaam op. Je snakt weer naar een leven op niveau, je wilt je weer een normaal mens voelen, geen domme kleuter! Vervolgens word je verbaal de grond in getrapt en worden je laatste druppeltjes daarmee uitgeknepen. Je blijft maar doorgaan, want dat is je karakter, doorgaan als een ongeoliede motor die zich (heel) langzaam kapot rijdt.

Dit overkwam mij en ik zie het nu in. Ik weet inmiddels ook dat ik niet de enige (buitenlander) ben met zo'n gevoel en behoefte, al is mijn situatie nog wel iets ingewikkelder. Maar dat gevoel is eigenlijk dus zo logisch! Nadat mijn lerares in de pauze naar mij toe kwam, zag dat ik aan het vechten was en precies de juiste snaren raakte terwijl ze níets van mij weet! Mijn ogen werden vochtig. Waarom push je jezelf zó hard? Nou, omdat ik de taal moet kunnen om het mijzelf in m'n leven hier gemakkelijker te maken. Maar dat hoeft niet direct, jij moet nu mensen ontmoeten waar je mee kan kletsen en samen kan klagen als dat nodig is! Het lijkt erop alsof je de verkeerde mensen ontmoet hebt, heb je een vriend? Ja, ik ben net getrouwd met de beste man die er is, alleen met zijn ouders klikt het niet echt. Mazaltov! En het voelt allemaal zeker heel gemaakt/nep met zijn ouders en waarschijnlijk ook z'n broers/zussen? Ja, precies! Ze zeggen wel dat ze van mij houden en mij accepteren, maar ik vóel het niet en krijg geen respect terug. Ja, ik ken het, en dat je niet Joods bent maakt het ook niet makkelijker zeker. Klopt, ik ben niet Joods. Dat zijn slechte en verkeerde mensen, maar weet dat we niet allemaal zo zijn! Je krijgt ze als een 'cadeautje' bij je man, dus houd contact, maar minimaliseer het. Alles heeft tijd nodig, hoe lang zijn jullie samen? Zes jaar. Tja, laat je niet kapotmaken door ze en push jezelf niet zo hard. Ik hou je heel graag in mijn klas, maar neem een beslissing om ervoor te gaan, een stapje terug te gaan, of later verder te gaan. Neem een baby en leer dan de taal, het hoeft niet nu.

Ik ervaarde het als een wake up call. Ik voel me zó ongelofelijk VERPLICHT om Hebreeuws te leren. Door mezelf, maar vooral mijn hele omgeving vind dat het niet snel genoeg kan. Ik ben het daarmee eens en doe het dus ook, maar ik ben óp en heb zo'n behoefte aan mezelf weer een normaal volwassen mens te voelen. Ik ben naar de volgende les gegaan, maar weet niet of ik verder ga. Komend lang-weekend is het Joodse nieuwjaar, Rosh Hasjana. Tijd die bij de familie doorgebracht moet worden. Mijn tijd om een beslissing te maken..

Rest van de week: druk bezig met het grondig schoonmaken, opknappen, verven en inrichten van ons balkon-kamertje. Daarnaast weer met Rinat, het NL meisje afgesproken, huiswerk gemaakt en haar mijn verhaal/ervaringen verteld van de afgelopen maanden. Ze reageerde als een vriendin, luisterend, meedenkend en volledig begrijpend. Het voelt goed om hier steun te hebben, helemaal nu ik het komende weekend weer 'gezellig moet doen' met de familie. Ik weet allemaal precies hoe het zit, wat goed is, hoe dingen in elkaar zitten etc etc, maar het is een enorme steun om dat hier in Israël bevestigd te krijgen. Ishay is de beste en ik kan alles met hem delen, en m'n 'vriendschap' met Rinat is nog zéér pril, maar het steunt me wel. Ook heb ik Xiomara weer gezien, wat super gezellig was. Elkaars verhalen horen, elkaar steunen, elkaar adviseren, lachen om dingen en fantaseren over een beetje meer Europa in Israël. Verder heb ik vanmiddag op een vacature gereageerd en vanavond al een reactie gehad. Ze nemen waarschijnlijk na de feestdagen contact met mij op. Ook vond ik een berichtje online om als Mystery Shopper aan de slag te gaan in Tel Aviv. Ik heb direct gereageerd, het bleek voor een NL bedrijf te zijn, toevallig! De communicatie ging snel en binnen een uur hadden we al gebeld en heen en weer gemaild over details. Ik heb het uiteindelijk afgewezen, 30 euro voor 4 uur werk is me net iets te gek. Als ik nou niets te doen zou hebben oke, maar ik ben lekker bezig.

Wellicht ben ik veel te open in mijn blog, maar zo ben ik. Smile :) Al schrijf ik ook weer niet álles, wat het wellicht lastig maakt om mij 100% te begrijpen. Maar dat hoeft ook niet. Het verklaart wellicht waarom mijn blogs niet altijd even sprankelend meer zijn. Maar maak je alsjeblieft geen zorgen over mij, want dat is niet de bedoeling (en maakt mij ook niet gelukkiger!!). Ik worstel de laatste maanden gewoon, er is natuurlijk veel veranderd in m'n leven en het is af en toe best eenzaam! That's it, daarnaast geniet ik volop en is het het alles waard om samen met mijn Ishay te zijn. En eigenlijk voelt deze week als een soort omslag in mezelf. Alsof ik het nu allemaal kan overzien als ik terugkijk op de afgelopen maanden. Realiseer hoe dingen écht zitten, dat ik mezelf niet zo gek moet laten maken. Misschien dat dit voor jullie dus heel zwaar en down overkomt, logisch, want zo voelde ik me ook best vaak. Maar eigenlijk voel ik me nu juist beter, er is een switch om. Dingen vallen op hun plek, ik weet wat ik nu moet doen, heb leuke contacten met meiden hier waar ik érg veel aan heb, sport, een kamer die ik binnenkort kan gaan runnen, etc. En de leuke uitjes met Ishay blijven natuurlijk, ziefilmpje!! :-D

***I'm happy***